نوشتن مقاله‌ای برای مجله‌های معتبر بین‌المللی مانند مجله‌های نمایه‌شده در پایگاه ISI (موسسه اطلاعات علمی)، فرآیندی زمان‌بر و پیچیده است که به تلاش، برنامه‌ریزی و تسلط علمی‌قابل‌توجهی نیاز دارد. مدت‌زمان لازم برای نگارش یک مقاله ISI معمولاً به عوامل گوناگونی بستگی دارد و نمی‌توان برای آن یک زمان دقیق و قطعی در نظر گرفت. در حقیقت، شرایط هر پژوهشگر و موضوع پژوهش می‌تواند این زمان را به‌شدت کاهش یا افزایش دهد.
اگر پژوهشگر از پیش داده‌های پژوهشی آماده‌ای در اختیار داشته باشد یا مقاله‌اش برگرفته از پایان‌نامه باشد، معمولاً زمان لازم برای نگارش مقالهبین یک تا دو ماهخواهد بود. اما در شرایطی که پژوهش باید از ابتدا طراحی و اجرا شود، گردآوری داده‌ها، تحلیل نتایج و نگارش نهایی مقاله ممکن است سه تا شش ماهیا حتی بیشتر طول بکشد. یکی دیگر از عوامل کلیدی در تعیین این زمان، میزان تسلط فرد به زبان انگلیسی علمی‌و تجربه‌ی قبلی او در مقاله‌نویسی است؛ کسانی که پیش‌تر تجربه چاپ مقاله داشته‌اند، معمولاً روند نگارش را سریع‌تر طی می‌کنند.
البته باید توجه داشت که نگارش مقالهپایان کار نیست. فرآیند ویرایش، بازخوانی، اصلاح ساختار نگارشی، تطبیق با استانداردهای مجله هدف، و آماده‌سازی چکیده و منابع، خود بخش قابل‌توجهی از زمان را به خود اختصاص می‌دهد. پس از نگارش نهایی نیز زمان داوری توسط مجله‌ها مطرح است که خارج از کنترل نویسنده است و ممکن است هفته‌ها یا حتی ماه‌ها به طول بینجامد.
برای کسانی که قصد دارند مقاله ISI خود را به‌صورت اصولی و با رعایت استانداردهای لازم بنویسند، مراجعه به منابع آموزشی معتبر و بهره‌گیری از تجربه‌های دیگران بسیار سودمند خواهد بود. در همین راستا، سایت «انجام مقاله» راهنمای جامعی در زمینه نگارش مقاله‌های ISI منتشر کرده که شامل ساختار مقاله، شیوه صحیح نگارش، نکات کلیدی برای افزایش شانس پذیرش و روش تعامل با مجله‌های بین‌المللی است. برای مطالعه این راهنما و دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید به صفحه نگارش مقاله ISI مراجعه نمایید.
در پایان می‌توان گفت، اگرچه نگارش مقالهISI زمان‌بر است، اما با برنامه‌ریزی صحیح، آشنایی با ساختار علمی‌مقاله، و پشتکار، این مسیر برای همه پژوهشگران قابل پیمودن است. آنچه اهمیت دارد، استمرار در تلاش، به‌روز بودن در حوزه تخصصی، و یادگیری مستمر از خطاها و بازخوردهاست. مقاله ISI نه‌تنها یک اثر علمی‌معتبر، بلکه سرمایه‌ای بلندمدت در مسیر پیشرفت پژوهشی و حرفه‌ای است.